Het is wat aanschuiven over de brug. Nog vier keer en dan ben ik er, aan de lichten van de Guido Gezellelaan. Net voor ik links af wil richting Gentsesteenweg slaat de groene pijl toch weer vroegtijdig af en wordt het weer even wachten.
Vier hoeken. Zie ik door mijn glazen dak.
Een aftands appartementsgebouw uit de jaren zestig (gokje, zo lijkt het toch), een tweede heel erg ‘functioneel’ appartementsgebouw, een derde appartementsgebouw betaalbaar-wonen-avant-la-lettre en een recenter houtskeletgebouw met een vreemde vorm dat de restjes opgebruikt van de openbaar verkochte grillige rooilijn.
Het regende die dag en het was halfvijf en winter. Dan mag het al eens file zijn aan de Guido Gezellelaan. Op zo’n dagen valt de verborgen architectuur (die er eigenlijk wel is) van deze straat minder op.
Beroepshalve verkoop ik projectgronden, ook in Deinze. Elke projectgrond die mijn kantoor binnenkomt, is een nieuwe kans op een mooiere stad. Op dat kruispunt richting het idyllische Sint-Martens-Latem zal het evenwel nog even duren voor een nieuwe kans zich voordoet.
Natuurlijk kennen we onze stad maar je moet het écht eens doen: stoppen en kijken. Je knipt willekeurig 100 lopende meter uit de Gentstraat, uit de Tolpoortstaat of uit de Georges Martensstraat. Je ziet een aaneenschakeling van alle stijlen, van alle rooilijnen, van alle kleuren, van alle individuele smaken, van winkels en van WEBA-magazijnen naast een vergaan herenhuis.
Noem het de normale evolutie der tijden. En toch, als ik naar het buitenland ga, dan zie ik kleine steden met meer uniformiteit, een mooiere aanblik, schakeringen van dezelfde kleuren en aaneensluitende architectuur. Helaas is Deinze niet slechter dan zoveel Vlaamse steden.
Als stad moeten we zeer goed beseffen dat we op iedere kleine plaats die druppelsgewijze vrijkomt, de komende 50 jaar maar één kans krijgen om het goed te doen. En met de huidige bouwkwaliteit misschien maar één kans op 100 jaar. ‘De Molens’ zijn alvast een hoopgevend signaal dat meer architectuur onze stad mooier en leefbaarder maakt.
Aan het Antoon Van Paayspad, het mooiste stukje Deinze, zal het appartementsgebouw van 7 (te) hoog en 115 meter (te) lang nog jaren Deinze visueel ‘kenmerken’. Maar er is hoop: rechts ervan is onlangs een slankere eigentijdse toren verrezen. Of gaan we in 2100 ook dit nieuwe project het lelijke eendje vinden van de stad als de grote buur eindelijk naar de sloop mag en vervangen wordt door de architectuur van de 22ste eeuw?
Joris Ockier
Zaakvoerder van Immpower, gespecialiseerd in projectgronden.
Comments