Vandaag is het de dag van de ondernemer. Geen gewone column dus vandaag, maar een transcript van mijn speech van donderdag 16 november op onze culinaire avond ter gelegenheid van die dag van de ondernemer.
Eerlijk. Ik heb het eigenlijk niet zo met die “dagen van”. De dag van de ondernemer, moet dat dan een feestdag zijn misschien?
“Dagen van” eindigen immers al te vaak met een hoop borstgeklop, het vertellen waarom we zoveel beter zijn dan een ander, waarom ook wij aandacht verdienen.
Met deze dag van de ondernemer wil ik als voorzitter hier in Deinze vandaag twee andere belangrijke dingen bereiken die hopelijk wat meer zijn dan alleen maar wat borstgeklop.
Vooreerst moet voor mij een dag van de ondernemer er voor zorgen dat het grote publiek, maar ook mensen uit het beleid, ondernemers beter leren kennen. Kunnen praten met elkaar, kunnen begrijpen waarom wij als ondernemers toch op een wat andere manier soms naar de dingen kijken.
Ik schreef het eerder al in één van onze columns op “de ondernemersstem”. Ondernemers worden te vaak weggezet als ambetanteriken, terwijl er eigenlijk gewoon meer moet worden geluisterd naar elkaar.
Ondernemers zijn ook veel meer dan wat het grote publiek ziet op TV met programma’s als The Sky is the limit. Het veel minder gekende programma van Kamal Kharmach, “Andermans zaken” toonde op een veel eerlijker manier het leven van een ondernemer, maar kan je vandaag zelfs niet meer herbekijken op VRT MAX...
Geen borstgeklop dus op deze dag van, maar communicatie.
Op een dag van de ondernemer vertellen we ook best nog eens wat een ondernemer eigenlijk is. Ondernemers zijn voor mij in de eerste plaatse mensen zijn die hun passie, hun idee najagen, die een droom willen realiseren, die de wereld willen verbeteren. U denkt misschien dat ik overdrijf, maar ik ken er veel, wereldverbeteraars, onuitstaanbare optimisten.
Ondernemers willen die droom ook vaak realiseren met andere mensen, met andere partijen. Maar ondernemers zijn ook afhankelijk van die onderneming voor het welzijn van zichzelf, hun gezin en familie. En als het stormt in de onderneming mag je er zeker van zijn dat het thuis ook stevig waait. Die onderneming ligt heel veel ondernemers dus zeer nauw aan het hart. Dat is ook de reden waarom je als ondernemer, en iedereen herkent dit wel, soms op 1 dag euforisch kan zijn over een realisatie, een grote bestelling,... om een paar uur later te razen over iets dat is fout gelopen. Hevige emoties dus. Dat moet je goed onthouden.
Een ondernemer is voor het welslagen van zijn onderneming ook heel vaak afhankelijk van zijn directe omgeving, van mobiliteitsplannen, van ruimtelijke structuur, van nieuwe industrieterreinen, van een beleid dat ondernemen al dan niet echt ondersteunt. Ook voorbij het lokale zijn ondernemingen vaak afhankelijk van grillige subsidielandschappen die sommige dromen soms als een raket de lucht in stuwen, om ze een paar maand later terug neer te knallen.
Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat als sommige beleidskeuzes de revue passeren, waar niet of te weinig over dat ondernemen werd nagedacht, en deze worden gemengd met die hevige emoties, dat dat voor enig vuurwerk kan zorgen.
We moeten dus meer echt praten met elkaar om elkaar beter te kunnen begrijpen. Op een dag als vandaag vertel ik aan jullie wat er bij een ondernemer speelt, maar doe gerust straks ook het omgekeerde.
Het tweede wat ik met deze dag van de ondernemer hier in Deinze zou willen bereiken is dat we als ondernemers hier in Deinze wat trotser mogen zijn, fier op ons ondernemen en soms wat minder zuur. Mijn grootmoeder zaliger zou zeggen “ge moogt er preus op zijn jongne”. En het is niet omdat we soms ambetant of lastig zijn, dat we daarom het recht hebben om zuurpruimen te zijn.
En we moeten dat doen om twee redenen. Vooreerst gaan we er langer van leven.
Wist u dat op het eiland Okinawa in Japan er beduidend veel meer 100 jarigen zijn dan elders in de wereld. Het is een zogenaamde “blue zone”. Eén van de redenen waarom is dat mensen er eigenlijk aan de slag blijven, een doel blijven hebben, maar dat ook doen in gemeenschap én met de glimlach. Ze zijn trots, fier en kijken optimistisch naar de toekomst.
Een stad wordt gemaakt door zijn inwoners en niet alleen door zijn beleid.
Ten tweede moeten we dat hier in Deinze ook trots zijn omdat we met veel zijn en een sterk economisch weefsel hebben.
Uit een recente stadsanalyse van Trendstop haalde ik de volgende cijfers.
Deinze heeft op vandaag 7119 ondernemingsnummers op zijn grondgebied, waarvan 70% in de postcode 9800 en ongeveer 30% in de postcode 9850.
Die bedrijven doen het ook betrekkelijk goed. Meer dan 60% van onze ondernemingen heeft een score hoger dan 12/20. Ongeveer 2,5% doet het niet zo goed en heeft een score van lager dan 5/20.
Deinze heeft een ook zestal Trends gazellen binnen zijn ondernemingen waarvan de topper zelfs in onze eigen rangen zit, Simon Eggermont, als snelle groeier.
Onze grootste werkgever is Demival met meer dan 500 medewerkers en de grootste onderneming in Deinze is Versele Laga.
Met bedrijven als bv Bosaq op ons grondgebied hebben we ook bijzonder veel innovatie zitten.
En misschien nog een paar verrassende cijfers.
De 4 grootste sectoren in onze Stad zijn :
consultants en adviseurs, vaak éénmansbedrijven, ruim 6%
Vrije beroepen, ca 5%
Landbouwbedrijven op nummer 3 met ca 4%
Ook bouwbedrijven op nummer 4 ook met ca 4%
Hoewel onze oudste ondernemingen meer dan 100 jaar oud zijn, en we er zo 7 hebben op ons grondgebied, zijn 20% van onze ondernemingen jonger dan twee jaar en 40% zelfs jonger dan 10 jaar.
We zijn dus met veel, we zijn divers en we zijn meer dan winkels en restaurants, veel meer,... en we mogen daar trots op zijn. Deinze is ook een Stad als je het aan mij vraagt die alles heeft, waar alles mogelijk zou moeten zijn.
Ge moogt er dus gerust preus op zijn. We mogen en moeten der preus op zijn, op dat samen ondernemen.
Tuubetegoare.
Een fijne dag van de ondernemer!
Comments